Na enkele maanden op non-actief kon woensdag de eerste training doorgaan. De nodige afstand werd in acht genomen, ontsmetting was voldoende voorhanden en de toestemming van gemeente en politie was in orde. Daar gewone trainingen niet kunnen doorgaan werd gekozen voor een kracht- en stabilisatie training.
Nathan nam de taak op zich om de oefeningen in goede banen
te leiden, Svea fungeerde als corona verantwoordelijke en zorgde ervoor dat
alle maatregelen in acht werden genomen. Wie wilde deelnemen moest op voorhand inschrijven
zodat het maximum van 20 deelnemers niet kon worden overschreden. 14 deelnemers
kwamen opdagen om een uurtje af te zien in de avondzon.
Regelmatig werden de handen en attributen ontsmet om besmetting
door het virus tegen te gaan.
Daar de judozaal niet voor handen was werd er gekozen om de training te laten doorgaan op het grasveld naast de sporthal.
Na een degelijke opwarming werden de oefeningen alsmaar
lastiger. Nathan had voor springkoorden, rekkers, kettlebells en knijpers gezorgd
om de deelnemers te laten afzien.
We van plan om meerdere van dergelijke trainingen te laten doorgaan. Komende week is er voor de jongeren ook een teddybeertraining. In plaats van te oefenen met een partner brengen de jongeren dan een teddybeer mee die als partner kan fungeren. Het maximaal aantal deelnemers is 20, inclusief de lesgever. Wie wil deelnemen kan zich op deze lijst zetten. Personen die niet op de lijst staan zullen niet worden toegelaten.
Ook zijn er plannen om met de reguliere trainingen te beginnen vanaf de regering dit zal toestaan.
Zondag 12 februari konden onze U11 en U13 leden zich meten
met anderen te Berlare
Opnieuw een dikke pluim voor de organisatie, alles was weer
tot in de puntjes geregeld. Er kwamen zo’n 165 meisjes en meer dan 200 jongens
opdagen. Geen sinecure om alles in goede banen te leiden. Toch kon niets worden
opgemerkt aan de organisatie.
Net zoals andere jaren begon men, na de weging met een
gemeenschappelijke opwarming. De ganse bende op de mat die, in een verduisterde
zaal, meedeed aan de opwarmingsoefeningen op muziek. Enkele ouders die voor de
eerste keer mee waren keken even raar, maar de jongeren amuseerden zich
kostelijk.
Ondertussen werden de poules klaargemaakt. De organisatie
zorgde ervoor dat iedereen, in de mate van, driemaal kon kampen.
De U11 mochten beginnen. Direct viel het op dat anderen ook
trainen voor tornooien. De kampen waren bij momenten razendsnel en amper te
volgen. Onze jeugd deed zeker zijn best en we slaagden erin om diverse kampen
te winnen. In elk geval was de inzet en mentaliteit van onze U11 judoka’s heel goed.
Na de kampen werden de medailles uitgereikt en kregen de
deelnemers een ‘angry bird’. Opnieuw werd de vergelijking met Erik gemaakt …
Na de U11 was het de beurt aan onze U13 om zich te bewijzen.
Er was een duidelijk niveauverschil merkbaar met de U11. De deelnemers hadden
meer ervaring en het judo was intenser … een beetje zoals koffie en Nespresso ?.
Onze deelnemers kampten hard maar fair. Er werd al eens een
kamp verloren, maar vele kampen werden gewonnen. Wie een kamp verloor werd op
de fouten (lees tekortkomingen) gewezen en herpakte zich. Een prima mentaliteit
heerste onder de deelnemers. Ook viel het op dat de judoka’s die niet aan de
beurt waren, gingen supporteren voor deze die wel kampten.
We konden trots enkele mooie kampen en overwinningen op onze
rekening schrijven. Coach Erik was erg tevreden.
Ook onze U13 kregen na afloop een medaille en een aandenken van de organiserende club.
Zaterdag 22 februari konden onze kapoenen (U9) zich nogmaals meten met judoka’s uit andere clubs te Berlare.
In totaal waren er zo’n 120 judoka’s ingeschreven, met alle
drukte als gevolg. Toch wist de organiserende club alles in goede banen te
leiden.
Na de weging begon met een gezamenlijke opwarming in een
verduisterde zaal en met muziek. Iedereen deed enthousiast mee en al snel
konden wij onze judoka’s niet meer terugvinden tussen de anderen.
Eens opgewarmd begonnen de kampen, of moeten we zeggen
begeleide randori’s? Judoclub Berlare zorgde ervoor dat iedereen minstens driemaal
kon kampen.
Vier van onze leden schreven zich in om deel te nemen. Alhoewel
ze nog wat onervaren waren op competitiegebied, konden we vaststellen dat enkelen
zich niet lieten doen.
Toch was het belangrijkste zich meten met anderen op een speelse
manier, iets waar Berlare uitermate goed in geslaagd is.
De kampen verlieten vlot en zonder noemenswaardige
incidenten.
Na de kampen kregen alle deelnemers een aandenken en een medaille. Het aandenken bestond uit een ‘angry bird’ die volgens onze deelnemers goed op Erik trok …
Op zondag 16 februari gingen 7 judoka’s van groep 1 naar de ontmoeting van het Gents judo platform.
Nadat iedereen gewogen was, werd er eerst een gezamenlijke opwarming gegeven die traditie getrouw boordevol spelletjes zat. Alle kinderen hadden enorm veel pret op de mat. Daarna konden het kampen van start gaan.
Iedereen mocht 3 keer kampen. Voor de meesten was dit hun eerste kennismaking met ‘competitie’. Ze deden allemaal hun uiterste best. Na het kampen kon iedereen nog even samen spelen.
Tot slot kreeg iedereen een medaille. Want deelnemen is belangrijker dan winnen.
Met dank aan het Gentse Judoplatform voor de uitnodiging.
Na enkele maanden voorbereiding slaagde Ginny Van Hecke erin
de jury te overtuigen dat zijn het dragen van een zwarte gordel waard is. Samen
met trainingspartner, Svea Van Isacker, trainde zij heel hard om het examen tot
een goed einde te brengen. Als de budozaal in Lochristi bezet was, gingen ze
trainen in andere clubs. Gent-Drongen, Belsele, Sint Agatha Berchem, Nazareth, Zwijndrecht
en Merelbeke kregen hen op de mat.
Coach Erik Van Isacker moest soms streng zijn en bleef Ginny
laten trainen tot de technieken voldoende gekend waren. No mercy, medelijden
staat niet in zijn woordenboek. Bloed, zweet en tranen moest ze ervoor over
hebben.
Maar ook de clubtrainers van de bezochte clubs brachten hun
steentje bij om Ginny op het gewenste niveau te krijgen.
Zondag 19 januari was het dan eindelijk zo ver. Van de 19
kandidaten slaagden er uiteindelijk 15 in hun opzet. De jury was streng maar
correct. Ginny zat ruim boven de minimale 60% om te slagen. Felicitaties vanuit
de club volgden. Maar ook onze buitenlandse vrienden uit Portugal en Mallorca
waren op de hoogte en wensten haar veel geluk met de behaalde zwarte gordel.
Zaterdag 11 januari organiseerden wij opnieuw een
nieuwjaarsreceptie voor onze leden en naaste familie. Voor de nieuwe leden van
de club een ideale gelegenheid om iedereen eens te leren kennen, voor de oudere
leden van de club een gezellig samenzijn. De sfeer was in elk geval heel
uitgelaten.
Mieke had de dag ervoor 32 liter verse soep gemaakt, ikzelf
zorgde voor 60 liter witte glühwein, the real stuff, niet van die gesuikerde
brol. Spuit en bronwater waren ook voorhanden voor wie dit wilde. Wie ‘plat water’
vroeg had ervan en kreeg van mij een plat bord met water … platter kon ik het
niet maken. Iemand kreeg zelfs een behoorlijk pikant soepje aangeboden voor
mijzelf … een kleine revanche van het laatste clubfeest …
Ook dit jaar hadden wij kosten nog moeite gespaard
betreffende de hapjes. Enkele ouders hadden een cake gebakken, Svea had
talrijke hapjes voorzien: gevulde champignons, bladerdeeg met kaas, appel,
honing en rozijnen en niet te vergeten, pikante scampi’s. Maar ook toastjes met
zalm en kaas of met krabsalade waren voor handen. Wijzelf hadden pizza’s,
chips, nootjes, kaas, salami en voor de jongsten snoep voorzien. Honger zouden
wij niet hebben.
Als attentie had ik flesjes met chilisaus voorzien. Wegens
een misverstand waren deze iets kleiner dan voorzien. Wie proefde wist dat de
smaak goed zal, maar dat het goedje redelijk pikant was, alhoewel er op het
etiket ‘mild’ stond ….
In totaal hadden zich zo’n honderd personen ingeschreven.
Wegens omstandigheden belden enkelen af zodat wij met een negentig mensen
waren.
Alhoewel we begonnen vanaf 15u00 kwam het grotendeels van de
gasten toe vanaf 15u45 omstreeks 17u00 was het heel druk. Svea, Mieke en ikzelf
kwamen voortdurend rond met hapjes en drank. Lege mokken werden weggenomen om
af te wassen en lege schalen werden bijgevuld.
Eens het wat donker begon te worden werd de vuurkorf
aangestoken, wat dan weer voor een gezellige sfeer zorgde.
Daar men alcoholcontroles had aangekondigd werd er meer soep dan glühwein gedronken. Wie wel een glaasje wilde drinken had voor een Bob gezorgd, heel verstandig.
