Daar wij deelnemen aan het Renshinkan tornooi te Mallorca (Manacor) zal er geen training zijn voor de leden van de derde groep.
De trainingen van de eerste en tweede groep gaan wel door.
Onze excuses voor het ongemak.
De verslagen van Mallorca zullen elke dag gepost worden met de bijhorende foto’s.
Tijdens de Shiai van april 2019 slaagde Izaak Bogaert erin om zijn tiende punt voor tweede dan te maken.
Ginny Van Hecke kon in mei 2019 haar tiende punt voor eerste dan maken.
Beide judoka’s kunnen zich voorbereiden op hun komende examen.
Alvast veel succes gewenst.
Clubblad 3 jaargang 22 is online gezet. Het is hieronder te bekijken in flipboek formaat of te bekijken in .pdf Veel leesplezier.
[ipages id=”1″]
Na de zware dagen in Alvito kon de groep maandag genieten van een rustige dag. Opstaan gebeurde rond 09u00 waar we, na een douche, gingen ontbijten.
Omstreeks 09u30 vertrokken wij richting Albufeira stad om zo verder te stappen nog wat rond te kuieren en door te steken naar de haven. Daar boekten wij een boot trip naar de grotten en dolfijnen. We waren nog wat vroeg, dus was er nog tijd voor een drankje. Nadat iedereen had besteld kwam de over nog tweemaal zeggen dat ze bepaalde fruitsappen niet hadden, dus kon er opnieuw worden besteld. Het werden dan uiteindelijk milkshakes, de rest was er toch niet.
Omstreeks 12u15 stonden wij op de verzamelplaats voor de trips. Even iedereen op volgorde zetten (kinderen en zwangere vrouwen eerst, dan ouderen, …) en we konden instappen.
Eens uit de haven bezochten wij de grotten en stranden van de kust. Mooie rotsformaties, pittoreske stranden en mooie uitzichten. Ruim de tijd om foto’s te nemen en een uitleg met af en toe wat humor. Niveau Erik, dus van de bovenste plank.
Tijd voor de dolfijnen …. Deze hadden blijkbaar zijn zin en hoe ze ook vaarden, geen enkele dolfijn te zien. Het zijn wilde dieren die niet op commando werken, zo’n dingen zijn jammer maar kunnen gebeuren. Na ruim twee uur dertig op zee was het tijd om naar de haven terug te keren. Daar Ginny nog wat last had van de knie, besloten wij om per tuk tuk naar het oude gedeelte van Albufeira te reizen. Een aparte ervaring, dat we.
Eens in het oude gedeelte zochten wij een rustig plaatsje om wat te eten. We kozen deze maal voor kip of garnalen met curry, Mieke koos een garnalen slaatje. Allemaal heel lekker.
Het dessert zouden we nuttigen op een andere plaats. Onze gelatteria met ambachtelijk ijs werd verkozen. Opnieuw diverse soorten ijs waar iedereen twee bollen van at. Enkel Erik hield het bij een café courto. Dan rustig naar het hotel wandelen en even op ons positieven komen.
Dinis zou ons rond 18u00 Portugese tijd komen ophalen voor de training in Albufeira. Dit komt overeen met 18u30 clocktime. Uiteraard stond de Vlaamse delegatie ruim op voorhand klaar aan het hotel. Ook Dinis was op tijd aan het hotel.
Na een korte rit tot aan de gym konden wij ons snel omkleden alvorens de training zou starten. Op vraag van Dinis zou het een rustige training worden om de mat eens te testen. Er waren een aantal leden van de club aanwezig. Velen kenden Erik nog van de vorige stage in Albufeira. Het werd een warm weerzien. Dinis vroeg Erik om de training te leiden. Erik toonde enkele technieken Tachi en Ne Waza. Dit samen met enkele Randori’s maakten dat de tijd voorbij vloog. Na de training wilden enkelen nog op de foto. Toen Erik zei dat het € 5,00 per foto was, wisten enkelen niet of hij dat meende of niet. Leuk.
Na de training snel een douche nemen en Dinis leidde ons even rond in het volledig gerenoveerde gebouw. Vooral de prijzenkamer van de club was imposant.
Erna gingen wij nog even iets eten bij Dinis thuis. Echtgenote Sandrine had uitgebreid gekookt voor de gasten. Een Portugese soep, vispastei in bladerdeeg, een ovenschotel met kabeljauw, … weer teveel om op te noemen. Daarna nog aardbeien en Chinese mispels, en als afsluiter een typisch Portugees paasgebak met honing en kaneel, uiteraard met de traditionele koffie.
Daar wij ’s anderendaags de vlucht van 06u35 moesten halen, bleven wij niet te lang plakken. Omstreeks 23u00 bracht Dinis ons terug naar het hotel waar hij ons ’s anderendaags om 04u30 zou komen ophalen om naar de luchthaven te brengen. Ondertussen vertelde hij dat de deelnemers van de stage de opdracht kregen om een verslag te maken van de stage. Ik ben benieuwd naar het resulataat.
De laatste dag in Alvito begon met afspraak op het marktplein van het dorp. Daar wachtte Dinis ons op om te gaan eten. Bij het huis aangekomen zagen wij dat er heel wat volk van andere clubs aanwezig was. Onder andere een club die leden en de zaal van hem afpakte. Daar hij geen moeilijkheden wilde gingen wij ergens anders eten. We stopten aan een bakkerij en kochten zowat alle koeken op die er te koop waren. Dit tot ergernis van de klanten na ons.
Na ons ontbijt (onze judoka’s hadden niet gegeten, maar namen de koeken meer voor na de weging) gingen we op weg naar de sporthal. Er waren heel wat clubs aanwezig, en heel wat trainers herkenden Erik van vorig jaar.
Terwijl Ginny, Nathan en Lucas zich gingen wegen, kon Erik zijn babbeltje doen.
Iedereen bleek onder zich of haar gewicht te zitten en ze konden eten. Ondertussen maakte de organisatie de kampbladeren klaar.
Ginny mocht als eerste kampen. Zij had vier tegenstanders. Toen zij haar eerste kamp won, begon bijna de ganse zaal te applaudisseren. Met slechts één verloren kamp slaagde ze erin om zilver te nemen.
Nathan vocht best of tree. Hij won één kamp en werd tweede, zilver. Er moet wel bij gezegd worden dat de kamp telkens werd stilgelegd als Nathan de tegenstander wilde verwurgen.
Lucas had ook vier tegenstanders en kon maar één kamp winnen, brons dus.
Al onze atleten een mediale, dus wij tevreden. Daar wij na het tornooi opnieuw naar Albufeira moesten, profiteerden onze gasten er nog van om contacten uit te wisselen en foto’s van de groep te nemen. De knuffels en drie kussen konden natuurlijk niet uitblijven. Op sommige momenten was het een ontroerend afscheid, vooral het afscheid van de kleinsten.
Iedereen hoopte onze bende nogmaals terug te zien.
Het moment was dan aangekomen om richting Albufeira te rijden. Dinis voerde ons voor een rit van zo’n twee uur. Rond 13u00 stopeten we ergens in een klein stadje waar we gingen eten. Dinis koos voor een Italiaans restaurant en trakteerde op Pizza. De volwassenen aten er één op, de kleinsten een halve. Lucas offerde zich op om de overschotjes op te eten. Bij de vraag of er ook dessert mocht zijn, hoorden wij geen ‘nee’. Tiramisu, chocolate mousse en voor Erik en Dinis een koffie.
Van de rest van de reis naar Albufeira valt niet veel te zeggen. Den dienen was in dromenland gesukkeld en werd pas wakker gemaakt toen we in Albufeira waren.
Bij het hotel was het inchecken en ons wat opfrissen. Lucas wilde in zee gaan zwemmen, dus gingen we in zwemkleding richting strand. De temperatuur was zo’n 23 graden er was behoorlijk wat volk op het strand. In zee was er echter niemand, we hadden alle plaats. Het water was fris, maar niet om te zeggen koud. Na een kwartiertje tot een half uur in het water geweest te zijn gingen wij ons afdrogen. Ons douchen en droge kledij aandoen en konden gaan eten. Eerst maakten wij een wandeling door de stad. Zo bezochten wij een huis waarvan de gevel volledig bezet was met schelpen. Uiteraard mocht een ijsje niet ontbreken. Genietend van een ijsje konden we nog even napraten over de kampen en het verloop van de dag. Nadien gingen wij eten in het restaurant waar we de eerste dan waren gaan eten. Ginny, Nathan en Erik namen ribbetjes, Lucas vissoep en Mieke teerde nog op de pizza’s van ’s middags.
Na 23u00 keerden wij op onze stappen terug. Eens bij het hotel aangekomen ging iedereen slapen want morgen komt nog een dag.
Vandaag de dag van het eerste tornooi. Een 350 jongeren tussen 7 en 12 jaar namen deel aan één van de drie tornooien (U9, U11 of U13). Daarenboven waren er nog eens 70 deelnemers aan het U15 tornooi van de namiddag.
Opstaan deden wij op het gebruikelijke uur. Verzamelen was om 08u30 op het marktplein voor ons hotel. Toen we beneden waren stond Dinis reeds op ons te wachten. Waarschijnlijk was zijn uurwerk met Portugese tijd defect zodat hij de uurwerktijd moest nemen. Toen Erik hem dat vroeg kreeg hij direct het antwoord. Dinis en zijn groep slapen in de sporthal, in de dojo. Deze morgen was zijn vader reeds vroeg ter plaatse om alles in gereedheid te brengen. En wat is nu leuker dan om 07u00 de geluidsinstallatie en de micro’s testen? Iedereen wakker natuurlijk.
Goed, om 08u30 wandelden we dus richting ontbijtlocatie waar de rest van de bende op ons wachtte, dachten wij. Er was nog niemand dus gingen wij even langs het marktje om het nodige fruit en wat gebak te kopen. 1,8 kilogram sinaasappelen voor amper € 2,30, en we kregen er nog twee citroenen bij. We blijven versteld staan van de prijzen.
Ondertussen was de ontbijtgelegenheid open en konden wij aan tafel. Opnieuw was het er een gezellige drukte. De kleinsten Juoa en Vania, de kleinsten van de groep, hingen weer rond Ginny en Lucas. Na het ontbijt besprak Erik nog even de opwarming die hij zou moeten geven met Ginny.
De traditie volgend gingen wij na het ontbijt een koffie halen alvorens ons naar de sporthal te begeven. Mieke had ondertussen de hoodies afgegeven om eens te wassen. Voor onze gastheren (vrouwen in dit geval) was dat geen enkel probleem).
Aan de sporthal was het vel drukker dan gewoonlijk. Clubs vanuit de ganse Algarve waren ter plaatse voor het tornooi. Dinis stelde ons voor aan een aantal collega trainers. Soms in het Frans, soms in het Engels, maar altijd even hartelijk.
Tijdens de weging was er een optreden van de plaatselijke dansgroep die met zo’n 20 jongeren de aanwezigen kwam entertainen.
Na de weging moest de Vlaamse delegatie de gezamenlijke opwarming verzorgen. Met muziek en timer (die de diverse oefeningen aankondigde) kregen we bijna alle judoka’s mee. Na zo’n kwartiertje was iedereen voldoende warm en kon het tornooi beginnen, dachten wij. Het duurde nog ruim een half uur eer de poule bladeren klaar waren.
Iets na 10u00 kon het tornooi starten. Op zes matten ging het redelijk snel vooruit. Tijd om een sinaasappel te eten. Terwijl iedereen tevreden was over de zoete smaak, had Erik Lucas een sinaasappel gegeven van op het pleintje. Lucas begreep het niet goed en zei dat de zijne zuur smaakte. Erik zijn dag was weer goed. Och ja, we hebben Lucas dan ook wel een echt zoete gegeven hoor.
Rond 13u00 waren de kampen gedaan en werden de matten anders gelegd voor het tornooi van de U15. Nadien gingen wij eten. Kip van op de BBQ met frietjes. Ook daar begonnen wij goede klanten te worden ?.
Na de middag begon het tornooi voor de U15 dan. Ginny gaf nog enkele instructies over Makikomi aan iemand van Alvito. Toch slaagde hij er amper in om voorwaarts te rollen in plaats van zich zijwaarts te laten vallen. Ginny, Nathan en Lucas gingen supporteren voor de deelnemers van Albufeira en Alvito die ze ondertussen kenden van de stages. Nadien werd de delegatie ingezet om een deel van de medailles uit te reiken aan de winnaars. We hadden ongeveer anderhalf uur voor het avondmaal, en de ganse groep besloot om even te gaan rusten. De vorige dagen waren best vermoeiend. Je weet hier wel hoe laat je opstaat, maar je weet nooit hoe laat je kunt gaan slapen.
’s Avonds gingen we eten bij de zuster van Dinis. Zij had voor de gelegenheid traditionele gerechten gemaakt met onder andere groene asperges, een eierschotel met tomaat en een ovenschotel met kool en aardappelen. Het was weer om ter lekkerste. Om het geheel wat te kruiden haalde Dinis verse piri piri uit de tuin. Pepers van amper een halve centimeter groot, maar pittig als nen groten.
Erik kreeg Lucas zo ver dat hij er eentje opat. Wat rood aangelopen en met de tranen net niet in zijn ogen zei hij dat het meeviel …jaja.
Ondanks het sporten blijkt dat iedereen is bijgekomen van de week Portugal. Morgen zien we wel of ze nog in hun eigen gewichtscategorie zitten.