Dit jaar werd Erik opnieuw gevraagd om de stage van de Algarve (zuid Portugal) te leiden. Hij mocht enkele judoka’s meebrengen. Ginny Van Hecke, Nathan Van Hoorebeke en Lucas Handkyn gingen met ons mee. Mede dank zij de steun van onze vijf sponsors, konden wij aan een schapelijke prijs zorgen voor clubkledij, T-shirts en Hoodies. We konden dus als club naar voor komen .
Daar we vroeg in de luchthaven van Eindhoven moesten zijn, vertrokken wij om 07u00 stipt van bij ons thuis. Iedereen was ongeveer een kwartier op voorhand ter plaatse. Eerst even snel de koffers wegen, alles inladen en de reis kon beginnen.
We stegen op vanop Eindhoven om 11u00. De landing in Faro was voorzien om 13u00 plaatselijke tijd (Portugal staat één uur achter op België).
Eens in Eindhoven aangekomen was er nog tijd voor een ontbijt. Nog wat rond keuvelen, inchecken en boarden. We zaten verspreid in het vliegtuig. Wat gaat zo’n vliegtuig snel, en vliegen doet het zelfs nog sneller. Na een vlucht van ongeveer 2u40 en 2500 kilometer landden wij eindelijk in het zonnige Portugal …
Op de luchthaven was het aan het watergieten om U tegen te zeggen. Binnen enkele minuten was iedereen doorweekt;
Dinis Pinto, de organisator van vorig jaar, kwam ons persoonlijk oppikken op de luchthaven. Tussen hem, Mieke en Erik was het een warm weerzien. Ginny, Nathan en Lucas werden voorgesteld en snel zat de sfeer goed. In de gutsende regen konden wij de koffers inladen en met een mini busje richting Albufeira rijden.
Mieke zat met zijn kinderen en de drie deelnemers achterin, Erik zat voorin bij Dinis.
We maakten even een stop om de gloednieuwe dojo van Dinis te bewonderen. Deze was nog niet helemaal af, maar wat er reeds stond was de moeite. 14 x 14 meter, volledig in hout afgezet. Echt stijlvol. Dinis was er, terecht, trots op.
Ondertussen was de zon aan de doorbreken. De rit ging verder richting Inatel hotel, waar we enkele dagen zouden logeren. De kamers verkennen, ons wat opfrissen en we gingen richting Albufeira.
Hier deden wij enkele kleine inkopen. Erik, Ginny en Lucas wilden chilisaus kopen, Mieke en Ginny hadden ook handtassen in kurk nodig.
Van de vorige reis wist Mieke nog een winkeltje zijn waar je voor een goede prijs lederwaren en kurk kunt kopen. Ze hadden er werkelijk alles in kurk. Portefeuilles, handtassen, schoenen, gadgets en zelfs paraplu’s. Enfin, we zijn zo’n vijfmaal langs geweest omdat we bestellingen binnenkregen van het thuis front. Dan richting het restaurant waar we zouden eten. Daar kregen wij te horen dat het pas open was vanaf 18u00.
Dus zakten wij nog even af richting strand om te genieten van een fruitcocktail. Vers gemaakt met echt rijp fruit, wat moest het meer zijn?
Na nog een kleine wandeling was het dan eindelijk tijd om naar het restaurant te gaan. Erik had zin in sardines. Waar smaken deze beter dan in het land van herkomst? Juist …
Het restaurant ligt buiten het toeristische centrum van Albufeira, in een rustig deel van de oude stad. We kregen snel onze tafel en de menukaart. Erik bestelde zijn sardines … en kreeg te horen dat er geen verse waren. Em was eraan voor de moeite. Gelukkig was er ook nog andere vis verkrijgbaar.
Iedereen vond wel iets naar zijn of haar smaak. Zalm, garnalen, tong en zeebrasem waren er in overvloed. Het smaakte super.
Al snel was het donker aan het worden, en tijd voor ons om richting hotel te gaan. Het was een lange dag en iedereen wilde gaan slapen.