Buiten Erik’s weten om, organiseerden Svea en Ewout een huldiging en receptie ter ere van het twintig jarig bestaan van de club. Zonder het te weten strooide in behoorlijk wat roet in het eten …
De club wilde mij verrassen na de training van de eerste groep.
‘Per toeval’ kon Nathan de eerste groep niet geven. Direct na het werk ging in al de matten leggen om tijdig klaar te zijn tegen dat de leden van de eerste groep zouden komen. Toen de tatami half gelegd was begon het behoorlijk te regenen. Binnen enkele minuten stond er in de zaal een plas water van enkele vierkante meters. Het leek erop dat de regen niet zou stoppen, dus besloot ik de training niet te laten doorgaan. Mieke drong nog aan op de training te laten doorgaan op een deel van de mat. Aangezien het bleef binnenregenen leek dit mij geen goed idee. Na enig overleg kon ik Mieke overtuigen en kreeg ze de gsm nummers van de leden van de eerste groep om deze verwittigen, terwijl Erik de matten opnieuw opruimde. Het begon nog meer te regenen en de plas werd groter en groter. We probeerden het water weg te krijgen met aftrekkers en dweilen, maar zonder veel succes.
Mieke kreeg ook de gsm nummers van de leden van de tweede en derde groep en ‘ging deze ook afbellen’.
Ondertussen werden de resterende matten opgeruimd.
In plaats van dan direct naar huis te gaan wilde Mieke persé nog enkele boodschappen doen. Thuis gekomen bleek het dat ze ook nog haar gsm ‘vergeten’ was in de sporthal. Wij dus maar opnieuw de wagen in richting sporthal. Daar aangekomen viel het op dat de inkomhal donker was. Waarschijnlijk een elektrische kortsluiting dacht Erik. Met de hevige regenval zou het best kunnen.
Op ongeveer vijf meter van de inkomhal merkte Erik een kleuter op die sterk op kleinzoon Aito leek. Na even goed gekeken te hebben was het hem inderdaad. Toen merkte Erik ook dat er heel wat mensen in de inkomhal stonden. Zijn frank was nog altijd niet gevallen. Vlak voor de ingang viel het hem zelfs op dat velen in judogi waren. Ook nu viel hij nog niet …
Eenmaal binnen stond er een erehaag. Iedereen applaudisseerde en Erik kreeg te horen dat het was omdat de club exact twintig jaar bestond. Na diverse gelukwensen ging iedereen naar de cafetaria voor een receptie ter ere van het twintig jarig bestaan. Een stomverbaasde Erik volgde gedwee. Dit had ik echt niet zien aankomen. Blijkbaar werd dit al van in augustus bekokstoofd?
In de cafetaria was het een gezellige bedoening waar diverse verhalen over de club nogmaals werden boven gehaald. Er ging eveneens een schrift rond waarin onze leden hun verhaal kwijt konden. Erik werd er net niet heilig verklaard.
Bekijk hier het videoverslag