Op zaterdag 5 oktober werd er door de Vlaamse Judofederatie
een cursus ‘Tapen en Banderen’ georganiseerd.
In totaal konden dertig deelnemers zich inschrijven. De
cursus was dan ook snel volzet. Erik had zich tijdig ingeschreven en mocht deelnemen.
Naast het deelnamegeld moesten de deelnemers zelf zorgen
voor tape, bandage en andere spullen.
Erik had al een cursus gevolgd en dit was een mooie
opfrissing ervan. Tapen en banderen is voor een clubtrainer een vereiste.
Er werd uitleg gegeven over de soorten tapes, wanneer welke
te gebruiken, wanneer tapen en wanneer banderen en vooral hoe deze aan te
brengen. Is het in functie van stevigheid? Is het ter bescherming? Hoe flexibel
moet een gewricht nadien nog zijn? … allemaal vragen waar een duidelijk
antwoord op werd gegeven door de docent.
Op de uitnodiging stond in kleine letters dat huidbeharing het best op voorhand werd afgeschoren …. De meeste mannen hadden dit natuurlijk niet gelezen. Een pijnlijke vergissing.
Zaterdag 5 oktober konden onze jongsten zich uitleven op het tornooi van Kemzeke. Slechts vier van onze leden schreven zich om deel te nemen.
Daar Erik op cursus was, gingen Ginny en Svea mee als coach.
Bij de U11 namen Elise Van Dammen en Ziana Briers deel.
Elise Van Damme mocht als eerste aantreden. In haar eerste kamp heeft de tegenstander een heel sterke Kumi Kata en Elise kan niet inkomen. Ze probeert Koshi Guruma maar de aanval lukt niet en Elise geraakt in houdgreep.
Elise staat tegen haar tweede tegenstander. Deze slaagt erin om Elise te werpen met Koshi Guruma en krijgt er Waza Ari voor. Ze kan de kamp afwerken door Elise op de grond te controleren en behaald Ippon.
De derde tegenstander komt Koshi Guruma in en kan tweemaal een Waza Ari behalen.
Ziana Briers is aan de beurt. Als ze O Soto Gari wil inkomen staat ze volledig uit evenwicht en de tegenstander kan haar op de grond controleren.
In haar tweede kamp valt Ziana constant aan maar kan niet scoren. Als het, op enkele seconden van het einde, nogmaals O Soto Gari inkomt, kan de tegenstander overnemen en Waza Ari binnen rijven.
De derde tegenstander was meteen ook de sterkste. Ze komt Ippon Seoi Nage in en kan Ziana werpen. Ze krijgt Waza Ari voor deze beweging. Beiden geraken op de grond en de tegenstander kan Ziana controleren tot ze Ippon krijgt.
Bij de U 13 schreven Cyrron Briers en Nao Van De Rostyne zich in.
Cyrron Briers mag beginnen. Hij krijgt snel Shido om niet aan te vallen. Als er een tweede Shido volgt wil Cyrron aanvallen, maar de tegenstander ziet zijn kans hem over te nemen met Tani Otoshi en Ippon te behalen.
Als Cyrron in zijn tweede kamp staat laat hij zich verrassen als de tegenstander Seoi Otoshi inkomt en ook deze kamp verliest hij met Ippon.
De derde tegenstander kan Cyrron werpen met een combinatie Seoi Nage naar O Uchi Gari en krijgt er ook een Ippon voor.
Nao Van De Rostyne is aan de beurt. Als hij Ko Soto Gari inkomt krijgt hij Waza Ari en maakt het af op de grond met Gesa Gatame.
In zijn tweede kamp geeft de scheidsrechter Nao een straf om buiten te stappen. Als de tegenstander even later Seoi Nage inkomt krijgt hij Ippon voor deze beweging.
Nao staat in zijn derde kamp. Hij komt in maar de tegenstander kan hem met Tani Otoshi overnemen en krijgt ook Ippon.
We merkten dat onze judoka’s zich snel in Gesa of Kuzure Gesa laten nemen. Ook laten ze zich makkelijk in de nek nemen door de tegenstanders.
Langzaamaan groeide het idee er een BBQ van te maken.
Uitnodigingen werden verstuurd, voorbereidingen gemaakt, vlees en drank werd
aangekocht. Wegens het slechte weer moest wel worden uitgekeken naar een andere
locatie. Svea probeerde iedereen te verwittigen en vroeg Erik om een mail rond
de sturen met de wijzigingen… iets dat hij natuurlijk vergeten was.
Svea, Iris en Veerle (en waarschijnlijk nog enkele anderen)
hadden het idee opgevat om eens gezellig met de club samen te komen bij een
hapje en een drankje.
Zodoende stonden enkele mensen aan de verkeerde locatie.
Gelukkig kon het snel worden rechtgezet.
Iedereen werd verwelkomd met een hapje en een drankje. De
gesprekken kwamen los en ondertussen werden de BBQ’s aangestoken zodat men beginnen
met de voorbereidingen van het eten. Natuurlijk gingen de gesprekken ook over
de gasttrainers en hoe het ginder was. Erik had een ‘milde’ chilisaus
meegenomen van ginder om enkele te laten proeven. Nadien bleek de milde saus
echter heel pikant te zijn … ?.
Svea gaf enkele richtlijnen door om alles ordentelijk te
laten verlopen. Iedereen kon voldoende eten, het smaakte prima. Toen Erik nog
een stukje kip vroeg kwam Koen het persoonlijk brengen. Het zag er overheerlijk
uit. Erik nam er een behoorlijke hap uit en ja …. Brandend heet. Bij wijze van
spreken sloegen de vlammen uit zijn oren. Enkele ‘lieve ouders’ hadden er
behoorlijk wat van zijn eigen saus opgedaan …. Boontje komt… zeggen ze dan ?.
Practical jokes, moet kunnen.
Alvorens aan het dessert te beginnen kwamen enkele
mededingen. Met een brandende mond begon Erik. Een korte schets over de club,
enkele bedankingen en de laureaten van de fotowedstrijd werden bekend gemaakt.
Lore De Peuter kaapte de eerste prijs weg en kreeg het lidgeld terugbetaald.
Jarigen van deze dag werden ook in de bloemetjes gezet, er
stonden toch bloemen genoeg, dus nam Erik er enkele uit de rekken, tot groot
jolijt van de aanwezigen. Uiteraard was dit op voorhand afgesproken met Iris,
en werden de bloemen betaald. Erik zou deze nooit stelen … of toch niet waar
Iris bij is.
Svea nam het woord over. Zij bedankte de mensen die
meehielpen om dit feest te organiseren met een ontbijtmandje. Een van de ouders
die voor het dessert zorgde werd uitgeloot en kreeg een bloemstukje als
bedanking.
Ondertussen viel het Erik in dat hij nog iemand vergeten was
te bedanken … Mieke, die altijd achter hem staat. Is het niet om hem te
steunen, dan is het om op zijn kop te kloppen, maar ze staat altijd achter hem ?.
Het dessert was een verrassing voor iedereen. De mama’s (en
misschien ook de papa’s) hadden voor dessert gezorgd. Verse fruitsalade, cakes,
taarten, pannenkoeken, chocomouse, …. Gewoon te veel om op te noemen. En het
mag worden gezegd, de mama’s en papa’s kunnen bakken. Dat was ook te merken aan
de volle borden dessert die men nuttigde. Wout Schepens zorgde voor de live
sfeermuziek op de toetsen. Een ster in wording kregen we te horen.
De leden hadden gezorgd voor de muziek en sfeerverlichting. Door middel van een pc en spotify werd voor ambiance gezorgd. Hoe fouter de muziek, hoe meer er gedanst werd. Het feest duurde tot in de kleine uurtjes. Omstreeks 01u30 werd er afgesloten. Plannen voor een volgende editie werden gemaakt.
Jammer genoeg de laatste dag van hun verblijf in ons land.
Met het weer hadden we geen geluk, behalve zaterdag 21 september, kregen we
elke dag regen.
Daar het weer ook niet stabiel was vandaag en er ’s avonds training
was konden we niet ver gaan om iets te bezichtigen. Iedereen nam het op zijn of
haar gemak. Omstreeks 10u00 had iedereen
gedaan met eten en besloten we even Lokeren te bezoeken. Makkelijks halve
parkeerden we aan de Antwerpse steenweg en gingen te voet verder. Via de binnenstad gingen we langs de durme
richting Zele en zo terug naar de wagens. Tijd voor een drankje. Het oude
vredegerecht was de ideale plaats om even de inwendige mens op te warmen en te
ontspannen. De buitenlandse gasten waren onder de indruk van het
interieur.
Tijdens het afzakken gingen we even kastanjes rapen die Dinis
voor ons klaarmaakte op Portugese wijze in de over. Het lijkt een beetje op
gepofte kastanjes, maar dan beter.
We lieten de kleinsten nog wat slapen, siësta heet dat. Terwijl
wij weer verder gingen met de plannen voor de uitwisseling.
Ondertussen was het tijd geworden om naar de training te
vertrekken. De eerste groep telde zo’n 22 deelnemers. Les petities terroristes
noemt Dinis hen en hij heeft nog gelijk ook ?
Hij probeerde die rakkers evenwicht en balansverstoring bij
te brengen. Ze waren echter zo uitgelaten dat de oefeningen amper slaagden. Bij
de randori daarentegen ging het wel weer vlotter. Ze hadden in elk geval van de
training genoten en hebben zich kunnen uitleven.
De tweede groep ging al een pak beter. De technieken die
Dinis hen wilde leren gingen al een pak vlotter dan bij de eerste groep. Manieren
van immobiliseren op de grond, wisselen van kant en zo verder lukten hier en
daar al aardig. Ook bij heb gaf Dinis randori. Het moment bij uitstek voor hen
om zich eens uit te leven.
In de derde groep was er merkelijk minder opkomst dan
woensdag. Toch wist Dinis hen te boeien met mooie technieken. Een manier om tot
Juji Gatame te komen als de tegenstander de armen bij elkaar blijft houden en
een vorm Soto Makikomi had zelfs Erik nog niet gezien.
Dinis legde de technieken met veel passie en overgave uit. Individuele
bijsturing gebeurde als het nodig was en na korte tijd beheerste bijna iedereen
de nieuwe technieken. Sommigen ervaarden ze als een natuurlijke beweging. Iets waar
ze zeker op moeten trainen.
Ook werd er voldoende tijd uitgetrokken voor de Randori.
Zowel Ne- als Tachi Waza kon men de energie kwijtraken. Hard maar sportief ging
het eraan toe tijdens deze kampen.
Na de training in elke groep kreeg Dinis een applaus van de
deelnemers. Erik hoorde enkel positieve commentaren. Ook Dinis vond de groepen
leuk, zelfs de kleine terroristen ?
Wij zijn bezig met een uitwisselingsprogramma op te zetten met de club van Albufeira. Details moeten nog besproken worden maar het ziet ernaar uit dat dit niet zijn laatste keer was bij ons in de club.
Vandaag werd een
rustdag ingelast wat training geven betreft. We maakten van de gelegenheid
gebruik om Dinis, Sandrine, Emma en Arthur een ander deel van Gent te laten
zien.
Na het ontbijt gingen
we Svea ophalen die met ons mee zou gaan.
Het weer was iets
beter dan dinsdag. Er werd pas in de late namiddag regen voorspeld. We maakten
een wandeling vanaf de Gent Zuid tot aan het oude begijnhof. Deels in het
Engels, deels in het Frans probeerden wij uit te leggen wat begijnen waren en
waarom ze allen op deze plaats zaten. Waarom ze begijnen waren geworden en
waarmee ze hun dagen vulden. Ondertussen konden onze gasten zich vergapen aan
de schoonheid van de gebouwen en architectuur van die tijd.
De wandeling verliep
verder richting het gravensteen waar we een boottocht doorheen de oude
binnenstad wilden maken. We waren net op tijd om de boot te zien vertrekken en
zouden een uur moeten wachten op de volgende. Daar het middag was werd besloten
om een hapje te gaan eten in de buurt.
Omstreeks 13u30
kochten we de tickets voor de rondvaart en lieten onze gasten de oude stad zien
vanop het water. De gids sprak Nederlands, Frans en Engels. Voldoende talen
zodat iedereen de geschiedenis van deze tijd begreep.
Een rondvaart duurde
ongeveer veertig minuten, we bleven de eerste achtendertig minuten bleven we
droog, de laatste twee minuten mochten we de paraplu’s bovenhalen voor de
regen.
Na de boottocht gingen
we richting groetenmarkt. Natuurlijk konden wij de oude vleesmarkt niet links
laten liggen… en ondertussen waren we uit de regen. Dan kwamen wij aan op de
groentemarkt. De beide ‘neuzen kraampjes’ stonden er broederlijk zo’n vijftig
meter uit elkaar. We legden hen uit waarom dit zo was en vertelden de
geschiedenis van de echte neuzen.
De oude bakkerij op de
groentemarkt verkocht diverse streekproducten. Erik kocht broodpudding en
mattentaarten voor ’s namiddagen bij de koffie.
De tocht verliep
verder in de regen en langs de dulle griet, het fameuze Gentse kanon dat ooit maar
één schot had afgevuurd en maar één dodelijk slachtoffer had gemaakt … de
kanonnier zelf.
Met de paraplu in de
had verliep de wandeling richting dampoort waar we de bus konden nemen richting
Svea en Ewout hun huis. De aangekochte streek specialiteiten werden er geproefd
met een koffietje. En ja … onze bakkers kregen goede commentaren van Dinis en
Sandrine.
Na afscheid genomen te hebben reden wij huiswaarts. Tijdens en na het avondmaal werd het verloop van de dog nogmaals besproken en kwamen de plannen voor de uitwisseling tussen beide clubs nogmaals ter sprake. Deze werden meer gedetailleerd uitgewerkt en zouden kunnen in voege gaan vanaf april 2020 …… Momenteel wil ik er nog niet veel over zeggen maar is veelbelovend (voor wie ook een inspanning wil leveren). Meer informatie zal volgen.
Het Erasmus+ project
van de Europese unie zal zijn vruchten afwerpen.
Vandaag werd er niet te veel gepland voor de Portugese gasten. Daar Mieke de kinds van school moest halen en we al om 17u00 training hadden, konden we niet veel doen. Dus werd er eens uitgeslapen na de vermoeiende dagen. Omstreeks 09u00 werd er ontbeten en natuurlijk over de voorbije dagen gepraat. Ook de uitwisseling tussen beide clubs kwam weer aan bod.
Na het middagmaal gingen we even pralines kopen bij de
plaatselijke artisanale pralinemaker. Erik had in april de lekkernijen
meegenomen naar de Algarve en merkte dat ze erg in de smaak vielen.
De plannen voor de toekomst werden gesmeed en voor wij het
wisten van het tijd om naar de training te vertrekken. Dinis vroeg hoeveel
leden hij mocht verwachten. Erik gaf de voorzichtige cijfers van ongeveer 20
personen per groep …. mis dus.
In de eerste groep telden wij 28 judoka’s, de meesten van hen
waren beginners. Dinis gaf hen les over bewegen en manieren om een tegenstander
uit evenwicht te brengen. Om het leuk te maken werden de oefeningen in spelvorm
gegeven. De uitleg was in een mengeling van Frans en Engels. Onze lesgevers
moesten amper vertalen, zo duidelijk was de uitleg.
Na een uurtje was het tijd om de tweede groep onder handen
te nemen. Hier telden wij dertig deelnemers. De opwarming handelde voornamelijk
over soepelheid op de mat. De Tachi Waza waren ideaal als voorbereiding voor de
voorkeurtechnieken (Toki Waza). Dinis leerde de deelnemers hoe een tegenstander
uit evenwicht te trekken, wat de eventuele fouten zijn en hoe deze aan te
pakken.
Bij het Ne Waza werd de nadruk gelegd op het controleren van
een tegenstander alvorens aan te vallen. Zowel bij de eerste als bij de tweede
groep waren er zitplaatsen te weinig voor de ouders. Het merendeel van hen
moest de training dan ook rechtstaande volgen.
Ook hier vloog te tijd voorbij en was het tijd voor de leden
van de derde groep.
Er kwamen vijftig judoka’s opdagen om deze training met
Dinis mee te maken. Na een stevige opwarming begon hij met Ne Waza. Dinis
toonden hoe je een tegenstander die in vierpunten steun zit kunt inpakken en
controleren of dwingen tot overgave door een verwurging. Iedereen kreeg ruim de
tijd om de oefeningen maken. Als men het niet snapte kwam Dinis individueel
bijsturen.
Tijd voor inspanning …. Enkele Randori’s zorgden ervoor dat
de aanwezigen hun overtollige energie kwijt konden en zich met elkaar konden
meten.
Na deze inspanningen stond iedereen goed in het zweet. Dinis
gaf hen de kans om even iets te drinken alvorens met het rechtstaande werk
(Tachi Waza) te beginnen. Er werden enkele voorbereidende oefeningen op Uchi
Mata gegeven om op te warmen.
Hier demonstreerde hij de manieren om een tegenstander de immobiliseren
en vervolgens over te gaan naar Uchi Mata. Diverse manieren van de worp en zijn
verplaatsingen werden uitgelegd aan de deelnemers. Toen iedereen voldoende had
kunnen oefenen werd het tijd om ook aan de rechtstaande kampen, de Randori
Tachi Waza, te beginnen. Door de groep op te delen in groepjes van drie die elk
met elkaar kampten, zorgde Dinis ervoor dat iedereen zich ten volle gaf.
Niemand werd gespaard, iedereen stond volop in het zweet.
Als afsluiter werd nog even getraind (Uchi en Nage Komi) met
weerstand van twee tegenstanders … nog meer zweet dus.
Tijdens en na afloop van de training kreeg Dinis enkel goede kritiek van de deelnemers. Iedereen had ten volle genoten, zowel trainers als judoka’s.
