De laatste dag in Alvito begon met afspraak op het marktplein van het dorp. Daar wachtte Dinis ons op om te gaan eten. Bij het huis aangekomen zagen wij dat er heel wat volk van andere clubs aanwezig was. Onder andere een club die leden en de zaal van hem afpakte. Daar hij geen moeilijkheden wilde gingen wij ergens anders eten. We stopten aan een bakkerij en kochten zowat alle koeken op die er te koop waren. Dit tot ergernis van de klanten na ons.

Na ons ontbijt (onze judoka’s hadden niet gegeten, maar namen de koeken meer voor na de weging) gingen we op weg naar de sporthal. Er waren heel wat clubs aanwezig, en heel wat trainers herkenden Erik van vorig jaar.

Terwijl Ginny, Nathan en Lucas zich gingen wegen, kon Erik zijn babbeltje doen.

Iedereen bleek onder zich of haar gewicht te zitten en ze konden eten. Ondertussen maakte de organisatie de kampbladeren klaar.

Ginny mocht als eerste kampen. Zij had vier tegenstanders. Toen zij haar eerste kamp won, begon bijna de ganse zaal te applaudisseren. Met slechts één verloren kamp slaagde ze erin om zilver te nemen.

Nathan vocht best of tree. Hij won één kamp en werd tweede, zilver. Er moet wel bij gezegd worden dat de kamp telkens werd stilgelegd als Nathan de tegenstander wilde verwurgen.

Lucas had ook vier tegenstanders en kon maar één kamp winnen, brons dus.

Al onze atleten een mediale, dus wij tevreden. Daar wij na het tornooi opnieuw naar Albufeira moesten, profiteerden onze gasten er nog van om contacten uit te wisselen en foto’s van de groep te nemen. De knuffels en drie kussen konden natuurlijk niet uitblijven. Op sommige momenten was het een ontroerend afscheid, vooral het afscheid van de kleinsten.

Iedereen hoopte onze bende nogmaals terug te zien.

Het moment was dan aangekomen om richting Albufeira te rijden. Dinis voerde ons voor een rit van zo’n twee uur. Rond 13u00 stopeten we ergens in een klein stadje waar we gingen eten. Dinis koos voor een Italiaans restaurant en trakteerde op Pizza. De volwassenen aten er één op, de kleinsten een halve. Lucas offerde zich op om de overschotjes op te eten. Bij de vraag of er ook dessert mocht zijn, hoorden wij geen ‘nee’. Tiramisu, chocolate mousse en voor Erik en Dinis een koffie.

Van de rest van de reis naar Albufeira valt niet veel te zeggen. Den dienen was in dromenland gesukkeld en werd pas wakker gemaakt toen we in Albufeira waren.

Bij het hotel was het inchecken en ons wat opfrissen. Lucas wilde in zee gaan zwemmen, dus gingen we in zwemkleding richting strand. De temperatuur was zo’n 23 graden er was behoorlijk wat volk op het strand. In zee was er echter niemand, we hadden alle plaats. Het water was fris, maar niet om te zeggen koud. Na een kwartiertje tot een half uur in het water geweest te zijn gingen wij ons afdrogen. Ons douchen en droge kledij aandoen en konden gaan eten. Eerst maakten wij een wandeling door de stad. Zo bezochten wij een huis waarvan de gevel volledig bezet was met schelpen. Uiteraard mocht een ijsje niet ontbreken. Genietend van een ijsje konden we nog even napraten over de kampen en het verloop van de dag. Nadien gingen wij eten in het restaurant waar we de eerste dan waren gaan eten. Ginny, Nathan en Erik namen ribbetjes, Lucas vissoep en Mieke teerde nog op de pizza’s van ’s middags.

Na 23u00 keerden wij op onze stappen terug. Eens bij het hotel aangekomen ging iedereen slapen want morgen komt nog een dag.