Vandaag stonden er opnieuw twee trainingen op het programma.
Na het opstaan ging Dinis eerst een half uurtje lopen met de judoka’s. Een trip ronde Alvito met mooie uitzichten en overstekende konijnen.
Omstreeks 8u30 arriveerden ze in het huis om gezamenlijk te ontbijten. Erik en Mieke waren reeds ter plaatse en hadden al broodjes met hesp en kaas gemaakt. De rumoerige bende hadden deze in een mum van tijd op.
Na het ontbijt was er nog tijd voor een koffie in onze ondertussen stamcafé. Ik kreeg de indruk dat we er goede klanten zijn geworden.
En dan op weg voor de eerste training. Een korte maar stevige opwarming en het Ne Waza kon beginnen. Verdediging op grond stond op het programma. Ook nu bleken technieken die voor ons alledaags zijn volledig nieuw voor hen. Met enige hulp van Erik en van onze andere judoka’s lukten de meeste technieken wel voor hen. De Randori daarentegen was dan weer hun dada.
Na de Ne Waza volgde Tachi Waza. Deze maal stond Tai Otoshi op het programma. De basis, enkele toepassingen en de verdedigingen erop. Idem Dito als bij Ne Waza waren hier ook weer onbekende technieken bij voor hen, maar ook nu slaagden wij erin om hen iets bij te brengen.
Na iets meer dan twee uur trainen, met de nodige Randori’s verzamelde de groep om een liedje te zingen voor Ewout. Hij van vandaag jarig en we wilden iets speciaals doen. Van de tekst verstonden we geen botten, maar de melodie was dezelfde als bij ons.
konden wij
ons douchen en ons aankleden. Richten middagmaal met de ganse bende. Op het
menu stond eerste en plaatselijke soep met chorizo in. Erna sla met kip en
rijst. Eenvoudig en lekker. Een gekwebbel in de zaal maakte er een gezellige
drukte van. Als je zit te eten en drie kleine pagadders komen een verhaal doen
in het Portugees … wat moet je dan antwoorden? Je zegt hen dat je hen niet
begrijpt en ze ratelen gewoon door,
leuk.
Na het middagmaal was er tijd voor, idd, een koffie ?
Maar eerst passeerden wij langs een lokaal marktje waar fruit en groenten er voor een prikje te koop waren. Erik kocht er een grote kilo bananen voor amper € 1,80.
En dan op weg naar ons stamcafé. Omdat het warm was trakteerde Erik iedereen op een ijsje. Een gebaar dat in dank werd afgenomen door de jongeren. Er werd een kleine stormloop georganiseerd naar de diepvriezer… stel je voor dat de ijsjes op zouden zijn.
Als namiddag activiteit stond een uitstap naar het grootste kunstmatige stuwmeer van Portugal op het programma. Deze is gelegen in de Alentejo regio, zo’n 25 kilometer van Alvito. Tijdens de rit passeerden wij de Alqueva dam aan de guadiana rivier. Van daarop hadden wij een prachtig uitzicht over het stuwmeer en de wijde omgeving. Dinis gaf ons ruim de tijd om van het uitzicht te genieten vooraleer verder te rijden naar een rustig plaatsje aan het stuwmeer. Dit was nog kwartier verder rijden. Eenmaal aangekomen merkten we waarom Dinis ons naar daar bracht. Onder een brandende zon gingen enkelen in het water. Lucas en Nathan namen de taak van water entertainer op zich en kregen meteen een gorde jongeren rond zich. De tijd gaat snel. Voor wij het wisten was het bijna 17u45. De avond training zou beginnen om 18u30 …
Dus met zijn allen in de mini busjes en op weg naar Alvito. Het meer op zich was niet zo heel ver weg, maar we moesten er volledig rond rijden via kleine baantjes. Sommigen niet breder dan een bandenspoor. Toen we een bordje zagen met “Alvito 18 km” was het 18u24. We hadden dus nog 6 minuten om 18 kilometer af te leggen. Met een snelheid van 180 kilometer per uur zouden we net op tijd zijn. De avondtraining zou de beginnen om 18u30 … Portugese tijd.
Enfin, 18u45 kwamen we aan bij de sporthal. Judogi aandoen en de training kon beginnen. Voor de gelegenheid waren enkele judoka’s van een andere club aanwezig. Als Ne Waza had Erik gekozen voor aanval op de grond. Ook hier waren de getoonde techniek volkomen vreemd voor sommigen. Hulp bij de oefeningen was dus meer dan welkom. Tachi waza handelde over verdedigen tegen Kumikata. Vooral de manier waarbij je de arm van de tegenstander tussen diens benen drukt had men nog nooit gezien. Daar het de laatste training was, beperkte Erik de Randori’s. De deelnemers waren vermoeid van de lange dagen en nogmaals meer dan twee uur trainen begon veel te worden.
Toen de laatste training erop zat kreeg Erik van alle deelnemer een knuffel. Als iemand op hem sprong voor de knuffel, werd die gewoon geworpen. Dit tot groot jolijt van de anderen. Ok, op den duur begonnen alle kleinsten op Erik te springen.
Dan nog even felicitaties in ontvangst nemen van de president van de Portugese Judofederatie. Die was blijkbaar een deel van de training komen meevolgen vanuit de tribunes. Erna vlug douchen en richting avondmaal. Het was ondertussen na 22u00. Daar het nog warm was gingen de meesten te voet. Het ganse dorp zal geweten hebben dat de judostage passeerde. Nee hoor, ze maakten geen lawaai. Ze waren erg stil …
Het avondmaal bestond uit varkensvlees met rijst en pasta, sla en gezouten chips. Vraag mij niet welke combinatie dit is maar blijkbaar zijn ze het gewoon.
Omstreeks middernacht vertrokken wij richting slaapplaatsen. Daar ons ‘stamcafé’ nog open was… je heb hem, we gingen nog een koffie halen.
De Portugese koffie is een mini kopje waar amper 2 à 3 cm koffie in is. Niet veel maar verdorie intens en pittig van smaak. Erik en Lucas vinden dit best zo.
Na middernacht konden wij dan eindelijk slapen, enkel den dienen moest nog een verslag maken …